سازه های خرپایی همانند سازه های فضایی نمای خیره کننده ای به معماری نوین بخشیده اند. در ادامه با برخی از مشهورترین این سازه ها در جهان آشنا می گردیم.

برج ایفل احتمالاً مشهورترین سازه خرپایی در جهان است که بین سال های 1887 و 1889 ساخته شده است. این برج شامل یک ستون به ارتفاع 324 متر است که به 4 دکل مورب نزدیک به سطح زمین ختم می شود. سفتی جانبی برج به ویژه در برابر نیروهای باد با وجود دو سطح به صورت مشبک به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. خرپاهای فلزی در فواصل منظم قرار گرفتند و عامل کلیدی برای مقاومت جانبی برج، همراه با عمل قوس در نزدیکی پایه هستند. این ترکیب برج ایفل را به یک سازه انقلابی هم برای مهندسان عمران و هم برای معماران تبدیل کرد.

این پل ژاپنی طولانی‌ترین پل خرپایی پیوسته در جهان است که ایکیتسوکی را به جزیره هیرادو متصل می‌کند. دهانه اصلی سازه 400 متر و دو دهانه جانبی 200 متر می باشد. پل ایکیتسوکی در دسته پل های خرپایی قرار می گیرد که در آن اعضای خرپای فولادی به گونه ای قرار می گیرند که مقاومت لازم را داشته باشند. بنابراین ارتفاع سازه خرپا نزدیک به پایه های میانی افزایش و نزدیک به دهانه میانی کاهش می یابد. وزن کم این نوع پل در مقایسه با پل های بتنی یا بتنی فولادی، مزیت قابل توجهی برای رفتار لرزه ای مناسب به ویژه در مناطق زلزله خیز مانند ژاپن دارد.

این موزه که در تایوان واقع شده، شامل سه مثلث است که در چند طبقه مختلف شده است. در این موزه از خرپاهای V شکل در پشت نمای شیشه ای استفاده شده است. طبقه بالای موزه به عنوان پوششی برای فضای ورودی ساختمان عمل می کند و تنها بر روی دیوارهای برشی بتنی ظاهری استوار است. این سازه نمونه قابل توجهی از این است که چگونه سازه ای شبیه خرپا Vierendeel می تواند به طور موثر دهانه های طولانی ساختمان را نگه دارد.

سالن میلستین یک مجموعه ۱۴,۰۰۰ مترمربعی است که برای فراهم کردن امکانات دانشکده معماری، هنر و برنامه‌ریزی (دانشگاه کرنل) ساخته شده است، شامل یک سالن اجتماعات، یک کتابخانه هنرهای زیبا جدید و یک نمایشگاه، و در عین حال به ارتباط بین ساختمان‌های تاریخی دانشگاه کمک می‌کند. طراحی و مفهوم آن به صورت کنسول با استفاده از یک سازه خرپایی است که سازه را در معرض دید عموم، به ویژه دانشجویان معماری قرار می‌دهد. اما در عین حال فضاهای باز وسیع‌تری را در داخل سالن فراهم می‌کند و حداقل مانع دید را به وجود می‌آورد، از جمله یک نمای شیشه‌ای با ارتفاع ۱۲ فوت. علاوه بر این، ساختمان امکان ارتباط بهتری بین بخش‌های مختلف دانشگاه را فراهم می‌آورد.

ساختمان UCSF یکی از برجسته‌ترین نمونه‌ها از زیبایی ایجاد شده توسط تیرک‌های فولادی فضایی برای انتقال بارهای عمودی به پی‌ها است که شامل انعطاف‌پذیری قابل توجهی در چیدمان و مقابله با محدودیت‌های سایت می‌باشد. این ساختمان بر روی یک تپه شیب دار در سانفرانسیسکو و با سطح 6364 متر مربع ساخته شده است که به شکل سینوسی در پلان چیده شده است. تیرک‌ها بارها را از فرا سازه به پایه‌های بتنی منتقل می‌کنند. به این ترتیب هزینه خاک‌برداری بهینه شده است. علاوه بر این، از آنجا که سازه در یکی از فعال‌ترین مناطق زلزله‌خیز جهان واقع شده است، یک سیستم ایزولاسیون پایه برای آن در نظر گرفته شده است.